இணையத்தால் இணைந்தோம் மகிழ்ந்தோம்-2

.

 இரண்டாவது நபராக திரு.துளசிதரன் அவர்களைத் தொடர்புகொண்டு பேசியபோது ஓ..மீசைக்கார நண்பரா என்று கேள்விகேட்டுவிட்டு அவரே தொடர்ந்து நிச்சயம் நான் உங்களைச் சந்திக்க வேண்டும்உங்களை எங்கு எப்படி எப்போது காண்பது என்று ஆசிரியருக்கே உரித்தான கேள்விகளால் மகிழ்வோடு கேட்டார்.நானும் திங்கட்கிழமை வந்து அன்றிரவே சென்னைத் திரும்ப இருக்கிறேன் என்றதும் ஏன் இன்னொருநாள் தள்ளிபோட முடியாதா என்று திரு.தேவதாஸ் அவர்களைப் போலவே கேட்டார்.

  நான் என் நிலையைச் சொல்லி அவசர வேலையாக வந்த காரணத்தினால் இப்போது முடியாது மற்றொருநாள் வருகிறேன் பிறகு பார்க்கலாமே என்றதும்  உடனே இல்லை இல்லை நண்பரே உங்களை நான் எப்படியும் பார்த்துவிட  வேண்டும் நான் பணி செய்யும் இடம் பாலக்காடு என்றும் பள்ளியில் ஆங்கில ஆசிரியராக பணிசெய்வதாகவும் இங்கிருந்து 180 கிலோ மீட்டர் தள்ளி எனது வீடு உள்ளதென்றும் திங்கள் வந்து வெள்ளியன்று வீடு திரும்புவேன் என்றும் சொல்லியதுடன் இன்றிரவு 10.30 மணிக்கு உங்களது தொடர் வண்டி பாலக்காடு வரும் அப்போது உங்களைச் சந்திக்க முடியுமா அல்லது தூங்கி விடுவீர்களா என்றார்."கரும்புதின்னக் கூலியா நண்பரை சந்திக்க சிரமமா" நிச்சயம் உங்களைச் சந்திக்கிறேன் என்றேன்.

சொன்னபடியே சரியாக பாலக்காடு தொடர்வண்டி நிலையத்தில் காத்திருந்தார். நான் வண்டியை விட்டு இறங்குவதற்குள் கவியாழி கவியாழி என்று கைபேசியிலும் பேசிக்கொண்டே அங்குமிங்கும் என்னைத் தேடியது "காதலன் காதலியைத் தேடுவதுபோல "எண்ணக் காணவேண்டிய ஆவல் அவசரத்தை உணர்ந்து கொள்ள முடிந்தது.அங்கு நடைமேடையில் என்னைக் கண்டதும் அவரது மகிழ்ச்சியை காண முடிந்தது முகமெல்லாம் புன்னகையோடு  தழுவிக் கொண்டார்.

உடனே இருவரும் புகைப்படம் எடுத்துக்கொண்டோம் அங்கு நடைமேடையில் இருந்தவர்கள் வியக்கும் வண்ணம் இருந்த சந்திப்பு ஐந்து நிமிடம் மட்டுமே அதற்குள் எங்களது இனிமையான அன்பான உணர்வுபூர்வமான அன்பை பகிர்ந்தோம்.அதற்குள் வண்டிப் புறப்படவே எனதுகையைப் பிடித்து  வண்டியில் ஏறுவதற்கு உதவினார்.இருவரும் புன்னகையுடன் கையசைத்து நன்றியை தெரிவித்து கொண்டோம்.

அதிகாலையில் சந்தித்த திரு.தேவதாஸ் நண்பரும் முன்னிரவில் சந்தித்த திரு.துளசிதரன் அவர்களையும் சந்திக்கும் வாய்ப்புக் கிடைத்தமைக்கு தமிழுக்கும் கூகுளுக்கும் தான் நன்றி சொல்லவேண்டும் .இருவருமே என்னை உபசரித்த விதம் எனக்கு மகிழ்ச்சியைத் தந்ததுடன் அவர்களும் மகிழ்ந்தது நான் முற்பிறவியில் இருவரும் உடன்பிறந்த சகோதரனாக இருந்திருப்பார்களோ என்றே எண்ணத் தோன்றியது மேலும் இன்னொருநாள் தங்க முடியவில்லையே என்ற ஆதங்கத்துடன்  விடைபெற்றேன்.

அடுத்தமுறை நமது இணைய நண்பர்களையும் அழைத்து வாருங்கள்  என்று இருவருமே சொல்லியது காதில் தேனாய் இருந்தது.நண்பர்களே நீங்களும் வெளியூர் சென்றால் ஆங்காங்கே பதிவுலக நண்பர்களைச் சந்தியுங்களேன் என்னைப் போலவே மகிழ்ச்சியாய் இருங்களேன். சந்திப்பை மற்றவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளுங்களேன்.

(கவியாழி)