பூ மாலை

வண்டுண்ட தேன்
வழிந்தோடி  செல்ல
நண்டு குழம்போடு
நங்கையும் காத்திருக்க
கண்டவுடன் காமம்
கவர்ந்திழுக்க அவனை
கட்டியணைக்க நினைத்தாள்

பௌர்ணமி  நிலவில்
பனிமழை வெளியில்
குளிரிலும் சூடாக
குமரியின்  தேகம்
பருவத்தின் தாகம்
அவளுக்கும் மோகம்

காத்திருந்த கன்னியை
கண்டவுடன்  தீண்டாமல்
கண்ணிமையை கவ்வி
பெண்மையை தூண்டினான்
பேரமுதை தூண்டினான்
தேகத்தை  சூடாக்கினான்

திசையெங்கும் நகர்த்தி
தீண்டி தீண்டி யாடினான்
மாதுலையுள் துளைத்து
மீண்டும் மீண்டும் மகிழ்ந்தான்
தேகத்தை தென்றலாய்  நுகர்ந்தான்
இறுதியாய்  தீயை  உணர்ந்தான்