தனக்கு மிஞ்சியது பின் தானமும் தர்மமும்

தனக்கு மிஞ்சியது பின் தானமும் தர்மமும்

         தர்மம் பண்றேன் பேர்வழி என்று தனது தேவைக்கில்லாமல்  அடுத்தவருக்கு கொடுப்பது  என்பது ஏமாளித்தனம் என்று நான் சொல்லுவேன்.முதலில் தனது தேவைகளும்,தனது குடும்பத்தினர் தேவைகளையும் அறிந்து பூர்த்தி செய்துவிட்டு அதன்பின் அடுத்தவரை பற்றி யோசிப்பதுதான் உண்மையும் சிறந்ததுமாகும்.அதற்காக கொடுக்க கூடாது என்று சொல்லவில்லை .

        முதலில் தனக்கு தேவையானதை அதாவது தன் குடுபத்திற்கும் சாப்பாட்டு செலவு,பிள்ளைகளின் கல்விக்கான செலவு வீட்டு வாடகை, மற்றும் பிற தேவையான அத்தியாவசியமான செலவுகள் போக சேமிப்பும் முதலீடுட்டுக்கும் ஒதுக்கியது போக செய்வதுதான் இன்றைய சூழ்நிலையில் புத்திசாலிதனமென சொல்லுவேன். 

       தகுதிக்கு மீறி தானமோ தர்மமோ செய்தால் அதன்பின்  தானம் செய்யும் நிலையை இழப்பான் பின் அவனுக்கே உதவி செய்ய ஆளில்லாமல் அடுத்தவரை எதிர்பார்த்து இருப்பான்  அப்படி பட்ட நிலையில் ஏமாற்றமே மிஞ்சும் அதனால் வேதனையும் மன உளைச்சலுமே இருக்கும்

      அதற்குப்பின் அவனே ஏன் செய்தோம் என்ற நிலையில் என்னிடம் இருக்கும்போது எவ்வளோவோ யார் யாருக்கோ கொடுத்தேன் இன்று என்னிலையரிந்து யாரும் உதவிட முன் வரவில்லையே என்ற ஆதங்கம் கோபமாகி  எல்லோரையும் சபிக்கும் நிலை ஏற்படும் .

      ஆகவே தனமும் தர்மமும் அவசியமாக இருந்தாலும் தன் சூழ்நிலை செலவுகளை கருத்தில் கொண்டு மீதமுள்ளதை கட்டாயம் சிறிதளவாவது தானமும் தர்மும் செய்திட வேண்டும். இதில் பணமாக கொடுப்பதைவிட பொருளாகவோ உணவாகவோ கொடுப்பதே சிறந்தது என்பது எனது கருத்து..
 
       இன்றைய நாட்களில்  உள்ள நடைமுறையில் அவ்வாறு தானம் செய்வோரின் எண்ணிக்கை குறைந்து வருகிறது காரணம் ஏமாமற்றுப்பேர்வழிகள் அதிகமாகி விட்டதாலோ என்ற ஐயப்பாடும் உள்ளது.
சுயநலமிக்க வாழ்க்கைக்கு  இதுதான் காரணமோ?