சலூன்கடையும் சாமியின் மடமும்

      சிறுவயதில்  முடிவெட்ட  சலூன் கடைக்கு அனுப்ப மாட்டார்கள் .காரணம் அங்கு அறைமுழுதும் கண்ணாடி  சீருடை அணிந்தவர் அதிக கட்டணம் வசூலிப்பார்கள் சுகாதாரம் என்ற பேரில்  சுழலும் சக்கர நாற்காலி  தினசரிப் பத்திரிகை வெளிநாட்டு முகப்பூச்சு கலர்கலரான பாட்டில்களில்  தண்ணீர்த்  தெளிப்பான் மற்றும்  வானொலிப்பெட்டி என்று மட்டுமே இருந்தது.

        இன்றைய நாட்களில்  பெரும்பாலான நகரங்களில் சுகாதாரம் சுத்தம்  வேண்டி பொதுமக்கள் வந்து செல்லுமிடங்களில்  குளிரூட்டப்பட்ட வசதி செய்யப்பட்டுள்ளது .குஷன் மெத்தைகள் அழகிய வேலைப்பாடுகள் ,நறுமணம் வீசிக்கொண்டே நாளும் இருக்கும் வசதி போன்றவற்றுடன் கண்கவர் வண்ண விளக்குகள் போன்ற மேம்படுத்தப்பட்ட வசதிகளுடன் உள்ளது.

        ஆனாலும் மக்கள் சாதாரணக் கடைகளுக்கே செல்லுகிறார்கள்  அன்று வெறுத்த இடமே இன்று அவசியம் தேவையெனப் பட்டது.இப்போதெல்லாம்  எல்லோரும் விரும்புவதேக் காரணம்.காசு கொஞ்சம் கூட இருந்தாலும்  பரவாயில்லையென அவ்வாறான சலூன் கடைக்கே செல்வது வாடிக்கையாகிவிட்டது. ஆனால் அங்கு எப்போதும்போல் கூட்டத்திற்கு குறைச்சலில்லாமல்  இருக்கும்

           சொந்தகதைகள் ஊர்க்கதைகள் எப்போதும் பேசிக்கொண்டே இருக்கும் ஒருசிலர் எப்போதும் வாடிக்கையாய் அரசியல் ,சினிமா,சண்டைகள்,சிரிப்பு தேவையில்லாத  வாதங்கள் விவாதங்களும் அங்கு நடைபெறத் தவறுவதில்லை.அப்படித்தான் அன்றும் பேச்சுவாக்கில் சாமியார் மடம் பற்றிய விவாதம் நடந்தது.கிராமம்தானே என்றிருந்த எனக்கு அதிர்ச்சி.

       எல்லோருமே அத்துபடியாய் மிக தெள்ளத்தெளிவாக விளக்கமாய்ப் பேசுகிறார்கள்.அதிர்சியானத் தகவல்களை அள்ளி வீசியது எனக்கும் வியப்பாய் இருந்தது.ஒருகட்டத்தில் நானே வாய்மூடி மௌநியாக இருக்க வேண்டிய நிர்பந்தம் வந்தது, மாநிலத்திற்கு ஒருவராவது ஏதேனும் சிக்கலில் மாட்டிச் சீரழிவது இப்போதெல்லாம் வாடிக்கையாகி விட்டது எனச் சொல்லியது உண்மையென்றே  எனக்கும் தோன்றியது.