பட்டிணத்தான் வாழ்க்கை

பட்டினத்தில் வாழ்வதாய் சொல்கிறேன்
 பார்ப்பவர் சிலரை  நலமா என்கிறேன்
திட்டமாய் கடந்தே   வருகிறேன்-இங்கு
 தினமும் இயந்திரமாய் கடக்கிறேன்

எப்போதும் ஊமையாக  செல்கிறேன்
எப்படியும் வாழ்ந்திடஎண்ணுகிறேன்
எங்கேயும் தனியாகப் போகிறேன்
எத்தனையோ மனிதர்களை பார்க்கிறேன்

கற்பனையாய் கடமைக்காய் வாழ்கிறேன்
காசுபணம் உள்ளவர்போல் நடிக்கிறேன்
இத்தனையும் எதற்காய் என்றெண்ணினால்
அத்தனையும் அடுத்தவர்க்கான கற்பனையே

 அடுத்த வீட்டில் இருப்பவர் அறியேன்
அவர்தம் உறவை ஏதென்று தெரியேன்
தடுத்திடும் உறவே தடையாய் காரணம்
தடுப்பதை மறுக்க தவறுதல் முறையா

இருக்கிற காலம் இப்போதும் இறுதிவரை
இப்படித்தான் வாழ்கிறோமே பட்டணத்தில்
குறுகிய நட்பும் குடும்ப வட்டத்திலும்
குறையாய் சொல்லாமல் வாழ்கிறோமே

உணர்வினால் இந்தியனாய் தமிழனாய்
உரக்கச் சொல்லி சிரிக்க இயலுமா
கலகம் செய்யும் சாதி மதம்-பட்டணத்திலும்
கடந்தே வாழ நம்மால்  முடியுமா