அற்பனாய் தெரியும் அவரே சிவனார்

அழுக்குத் துணியும் பினுக்கு மணதர்
அலையில்லா மனமும் ஆனந்த சிரிப்பர்
இழுக்கு சொல்லை எதிர்க்க மாட்டர்
எல்லா நாளும் மகிழ்ச்சி உள்ளர்

பொற்சுவை அறியார்ப் புலனை மதியார்
நற்சுவை நாவில் நாளுமே தெரியார்
அற்பனாய் தெரியும் அவரே சிவனார்
அந்நிலை நமக்கு அறிந்திட முடியார்

பணம் பொருள் இடம் வேண்டார்
பகட்டு யோக வாகனம் வேண்டார்
குணம் தெரி குடிமை வேண்டார்
உணவு தினம் உண்ண வேண்டார்

சிரிப்பார் சினங்கொண்டு அடிபார்
துடிப்பார் தொல்லையென நடிப்பார்
அழமாட்டார் அமுதை தொடமாட்டார்
ஆனாலும் நோயின்றி படுக்க மாட்டார்

எக்கணம் தவமே செய்பவர் ஞானி
என்பதை உணர்ந்த மனிதனே யோகி
எங்கும் நிறைந்த எல்லோரின் தோணி
என்பவன் சிவனே என்பதை யுணர்நீ

சிந்தனை செய்வதை சொல்லத் தெரியா
நிந்தனை எந்த நேரமும் மிருந்து
பித்தனே என்றும் பைத்திய மென்றும்
சித்தனை நீவிர் சொல்லல் முறையா